Kanały wentylacyjne o odporności ogniowej

Kanały wentylacyjne muszą być wykonane z surowców niepodlegających spalaniu, zaś palne izolacje cieplne i akustyczne oraz inne palne okładziny przewodów wentylacyjnych powinny być stosowane na zewnątrz, w taki sposób, by nie dochodziło do rozprzestrzeniania ognia.

Instalacje wentylacyjne i odprowadzające spaliny wykonane są zazwyczaj z blachy stalowej, która nie zawsze może sprostać wymaganiom odporności ogniowej dla przewodów oddymiających. Blacha stalowa pod wpływem wysokich temperatur rozszerza się, powodując utratę szczelności kanałów i rozprzestrzenianie się ognia i dymu. Problem ten należy rozwiązać poprzez stosowanie kompensatorów, elastycznych wstawek lub odpowiednio ukształtowanych kanałów. Ponadto połączenia kanałów powinny być wzmocnione i uszczelnione przy pomocy materiałów odpornych na wysoką temperaturę. Warunki techniczne ochrony przeciwpożarowej dla obiektów budowlanych określa Rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych. Wymagane jest, by budynek był tak usytuowany, zaprojektowany i wykonany, aby w razie pożaru zapewnione były m.in.: ograniczone rozprzestrzenianie się ognia i dymu w obiekcie, ewakuacja ludzi z obiektu objętego pożarem i odpowiedni poziom bezpieczeństwa ekip ratowniczych.

1. Instalacja wentylacji oddymiającej powinna:

1) usuwać dym z intensywnością zapewniającą, że w czasie potrzebnym do ewakuacji ludzi na chronionych przejściach i drogach ewakuacyjnych nie wystąpi zadymienie lub temperatura uniemożliwiające bezpieczną ewakuację,

2) mieć stały dopływ powietrza zewnętrznego uzupełniającego braki tego powietrza w wyniku jego wypływu wraz z dymem, (...)

2. Przewody wentylacji oddymiającej, obsługujące:

1) wyłącznie jedną strefę pożarową, powinny mieć klasę odporności ogniowej z uwagi na szczelność ogniową i dymoszczelność – E600 S, co najmniej taką jak klasa odporności ogniowej stropu określona w § 216, przy czym dopuszcza się stosowanie klasy E300 S, jeżeli wynikająca z obliczeń temperatura dymu powstającego w czasie pożaru nie przekracza 300°C,

2) więcej niż jedną strefę pożarową, powinny mieć klasę odporności ogniowej EIS, co najmniej taką jak klasa odporności ogniowej stropu określona w § 216 .

3. Klapy odcinające do przewodów wentylacji oddymiającej, obsługujące:

1) wyłącznie jedną strefę pożarową, powinny być uruchamiane automatycznie i mieć klasę odporności ogniowej z uwagi na szczelność ogniową i dymoszczelność – E600 S AA, co najmniej taką jak klasa odporności ogniowej stropu określona w § 216, przy czym dopuszcza się stosowanie klasy E300 S AA, jeżeli wynikająca z obliczeń temperatura dymu powstającego w czasie pożaru nie przekracza 300°C,

2) więcej niż jedną strefę pożarową, powinny być uruchamiane automatycznie i mieć klasę odporności ogniowej E I S AA, co najmniej taką jak klasa odporności ogniowej stropu określona w § 216.

4. Wentylatory oddymiające powinny mieć klasę:

1) F600 60, jeżeli przewidywana temperatura dymu przekracza 400°C,

2) F400 120 w pozostałych przypadkach, przy czym dopuszcza się inne klasy, jeżeli z analizy obliczeniowej temperatury dymu oraz zapewnienia bezpieczeństwa ekip ratowniczych wynika taka możliwość.

5. Klapy dymowe w grawitacyjnej wentylacji oddymiającej powinny mieć klasę:

1) B300 30 – dla klap otwieranych automatycznie,

2) B600 30 – dla klap otwieranych wyłącznie w sposób ręczny.

Kanały wentylacyjne i oddymiające

Do budowy przewodów oddymiających stosuje się rożne technologie. Najczęściej przewody wykonywane są z kanałów stalowych z izolacją z płyt lub mat z wełny mineralnej lub też jako samonośne przewody z płyt gipsowych z zawartością włókien szklanych i celulozowych laminowanych obustronnie watą z włókna szklanego lub z płyt wermikulitowych, silikatowo-cementowych i krzemianowych. Są to produkty stosowane także do zabezpieczeń ogniochronnych konstrukcji stalowych. Maty i płyty z wełny stanowią grupę izolacji przewodów oddymiających stanowi najszerszą ofertę na rynku. Izolacje oferowane są w postaci płyt i mat w klasach od EIS 30 do 120. Przeznaczone do biernej ochrony przeciwpożarowej w budynkach produkty z wełny mineralnej służą także do wykonywania zabezpieczeń ogniochronnych przewodów wentylacyjnych, klimatyzacyjnych i oddymiających.

Przeważnie zabezpieczenie w klasie EIS 30 może być wykonane jako jednowarstwowe bez konieczności izolowania zawiesi, natomiast w klasach EIS 60 i EIS 120 wykonywane jako zabezpieczenie dwuwarstwowe, gdzie zawiesia muszą być również zaizolowane płytą o grubości równej co najmniej pierwszej warstwie zabezpieczenia. Oferowane są np. płyty z wełny mineralnej jednostronnie pokryte zbrojoną folią aluminiową do izolacji przeciwogniowej na prostokątnych kanałach klimatyzacyjnych, wentylacyjnych i oddymiających. Dwuwarstwowe izolacje wykonane z tych płyt wykonuje się dla odporności ogniowej EIS 60 lub EIS 120. Dla tego rozwiązania wymagana jest izolacja zawiesi kanału. Dostępne są też maty z wełny mineralnej jednostronnie obszytej siatką z drutu stalowego ocynkowanego, pomiędzy wełną mineralną a siatką znajduje się niezbrojona lub zbrojona folia aluminiowa. System ten przeznaczony jest do izolacji przeciwogniowej na prostokątnych i okrągłych kanałach wentylacyjnych, klimatyzacyjnych i oddymiających. Należy stosować kanały oddymiające wykonane wyłącznie z atestowanych materiałów o niskiej przewodności cieplnej i prowadzić je tak, żeby minimalizować oddziaływanie promieniowania cieplnego na pomieszczenie, np. poprzez izolowanie lub ekranowanie kanałów. Zwiększenie odporności instalacji oddymiających ma bowiem wpływ na czas potrzebny do podjęcia akcji ewakuacyjnych i ratunkowych oraz ich przebieg.

Literatura:

[1]. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (DzU nr 75, poz. 690 ze zm.).

[2]. Joniec W., Przewody oddymiające, „Rynek Instalacyjny” nr 9/2006.

Opracowanie redakcja www.klimatyzacja.pl, www.ogrzewnictwo.pl [AJ]

Materiał objęty prawem autorskim. Publikacja w części lub w całości wyłącznie za zgodą redakcji.