Wśród rodzajów instalacji wentylacyjnych stosowanych w parkingach podziemnych wyróżnia się:
Obecnie w garażach podziemnych coraz częściej stosuje się wentylację strumieniową. Idea działania systemu wentylacji strumieniowej polega na wymuszeniu przez wentylatory strumieniowe uporządkowanego przepływu powietrza w kierunku od miejsca jego nawiewu do punktów wyciągowych. Stosunkowo niewielka ilość powietrza zasysana jest przez wentylator strumieniowy, który przetłacza je i nadaje mu odpowiednią prędkość. Powietrze opuszczające wentylator strumieniowy wprawia w ruch duże masy powietrza otaczające wentylator i przemieszcza je w kierunku punktów wyciągowych. Zjawisko to nosi nazwę indukcji i umożliwia wytworzenie ruchu powietrza w obszarze garażu.
Do celów wentylacji parkingów podziemnych zalicza się:
W większości przypadków instalacja wentylacji strumieniowej spełnia rolę zarówno wentylacji bytowej jak i oddymiającej. Jest to ciekawa alternatywa dla tradycyjnych kanałowych systemów wentylacyjnych. Pozwala ona na oszczędność miejsca w garażu podziemnym. Charakteryzuje się również wyższą skutecznością działania i łatwiejszą regulacją niż system wentylacji kanałowej. Do innych zalet wentylacji strumieniowej zalicza się:
Istotą systemów nadciśnieniowych jest zapobieganie zadymieniu klatek schodowych oraz innych dróg przeznaczonych do ewakuacji ludzi z budynku objętego pożarem, a także umożliwienie przeprowadzenia akcji ratunkowych i przeciwpożarowych. Wytworzenie bariery dla dymu możliwe jest dzięki utrzymaniu ciśnienia w strefie chronionej na poziomie wyższym od ciśnienia panującego w strefie objętej pożarem.
Systemy nadciśnieniowe bazują na normie PN-EN 12101-6, która przedstawia wymagania techniczne dotyczące systemów różnicowania ciśnienia niezbędne przy ich projektowaniu, budowie i przekazywaniu do odbioru. Jednym z podstawowych założeń tej normy jest wyszczególnienie sześciu klas systemów, których dobór uzależniony jest m.in. od:
Podział systemów kontroli rozprzestrzeniania się dymu wraz z ich krótkim opisem pokazano w tabeli 1.
Wybór odpowiedniej klasy systemu warunkuje późniejsze obliczenia, które obejmują:
Kryterium przepływu określa minimalną wartość prędkości powietrza w przekroju otwartych drzwi pomiędzy drogą ewakuacji a strefą objętą pożarem. W wymienionych klasach systemów, za wyjątkiem klas B i F, graniczna wartość prędkości powietrza wynosi 0,75 m/s. Kryterium różnicy ciśnień z kolei określa wymaganą wartość ciśnienia panującego po obu stronach drzwi pomiędzy drogą ewakuacji a strefą objętą pożarem. W zależności od tego, czy drzwi wyjściowe z budynku są zamknięte czy otwarte obliczeniowa wartość różnicy ciśnień wynosi najczęściej odpowiednio 50 Pa i 10 Pa.
Norma PN-EN 12101-6 poza określeniem klas systemu i metodologii obliczeniowych określa szereg wymagań jakie spełniać muszą poszczególne elementy instalacji nadciśnieniowej, w skład której wchodzą m.in. punkty nawiewu powietrza do stref ewakuacji, czerpnie i wyrzutnie powietrza, wentylatory, itd.
Wśród najpowszechniejszych metod kontroli różnicy ciśnień wyróżnić można:
System oparty na regulacji wydajności wentylatora napowietrzającego cechuje się wysoką sprawnością oraz prostotą wynikającą z braku konieczności stosowania dodatkowych elementów takich jak klapy nadmiarowo – upustowe, świetliki dachowe, itp.
Systemy wentylacji pożarowej, w tym systemy nadciśnieniowe są jednym z najistotniejszych systemów budynków wysokich i wysokościowych. Właściwe ich zaprojektowanie oraz wykonanie gwarantuje bezpieczeństwo użytkowników danego obiektu oraz zapewnia ograniczenie potencjalnych strat w czasie wystąpienia pożaru.