W przypadku rurki Pitota przyrządem pomiarowym jest sztywna rurka zakrzywiona pod kątem prostym. Krótsza część sondy posiada zakończenie z otworami, umożliwiającymi pomiar ciśnienia całkowitego. Dłuższa część rurki zakończona jest dwoma otworami. Jeden z nich służy do pomiaru ciśnienia statycznego, a drugi do ciśnienia całkowitego.
W celu określenia prędkość przepływającego powietrza należy zmierzyć wielkość panującego ciśnienia dynamicznego. Wartość tę uzyskuje się nie wprost; jest ona różnicą pomiędzy ciśnieniem całkowitym a ciśnieniem statycznym.
Pomiar może się okazać bardziej skomplikowany jeśli temperatura przepływającego powietrza będzie inna niż +20 °C. Wówczas należy posłużyć się wzorem:
V=K∙√((574,2∙∙θ+156842,77)/Po)•√Pd
gdzie:
K - współczynnik przeliczeniowy rurki Pitota,
θ - temperatura powietrza (°C),
Po - ciśnienie barometryczne (Pa),
Pd - ciśnienie dynamiczne (Pa).
Spadek ciśnienia w prostym odcinku przewodu wentylacyjnego
∆pl=R∙I∙β [Pa]
gdzie:
R - jednostkowy spadek ciśnienia [Pa/m],
I - długość przewodu wentylacyjnego [m],
β - współczynnik poprawkowy uwzględniający chropowatość przewodu, blacha ocynkowana β = 1,0.
R=λ/dH∙(ρ∙v2)/2 [Pa/m]
gdzie:
λ - współczynnik tarcia,
dH - średnica hydrauliczna [ m],
v - prędkość powietrza [m/s],
ρ - gęstość powietrza [kg/m3].
Literatura:
[1] Hendiger J., Ziętek P., Chludzińska M., Wentylacja i klimatyzacja. Materiały pomocnicze do projektowania., Venture Industries, Warszawa, 2009.
Opracowanie redakcja www.klimatyzacja.pl, www.ogrzewnictwo.pl [AJ]
Materiał objęty prawem autorskim. Publikacja w części lub w całości wyłącznie za zgodą redakcji.
Wykorzystane zdjęcia: testo