Wentylacja ogólna - obejmuje całą przestrzeń pomieszczenia, tzn. z całego pomieszczenia usuwa się powietrze zużyte i dostarcza na to miejsce powietrze świeże. Wentylacja miejscowa - obejmuje niewielką przestrzeń przebywania ludzi w pomieszczeniach.
Odciągi miejscowe - stosowane głównie w pomieszczeniach przemysłowych w celu wychwytywania substancji zanieczyszczających powietrza oraz zysków ciepła bezpośrednio u źródeł powstawania i usunięcia ich na zewnątrz.
Wentylacja naturalna - polega na wymianie powietrza w pomieszczeniu, która powodowana jest różnicą temperatur lub działaniem wiatru.
Wentylacja mechaniczna - wymiana powietrza wywołana jest pracą wentylatorów znajdujących się w instalacji.
Wentylacja mechaniczna może być:
Czerpnie i wyrzutnie powierza - dzielą się na terenowe, ścienne dachowe. Przez czerpnie świeże powietrze doprowadzone jest do instalacji wentylacyjnej, przez wyrzutnie powietrzne jest usuwanie na zewnątrz.
Tłumik - elementy służące do zmniejszenia hałasu do wartości dopuszczalnej dla danego typu pomieszczenia. Tłumiki montowane są w centralach lub w przewodach wentylacyjnych.
Filtry powietrza - służą do usuwania z powietrza zanieczyszczeń. W zależności od stopnia filtracji dzielą się na wstępne, dokładne i absolutne. Filtry wstępne umieszczone się przede wszystkim na wlocie powietrza do centrali wentylacyjnej (klimatyzacyjnej). Filtry dokładne są drugim stopniem filtracji. Montuje sieje na wylocie powietrza z centrali. Bezpośrednio przed nawiewnikiem montuje się filtry absolutne. Stosowane są w pomieszczeniach tzw. Czystych (szpitale, laboratoria itp.)
Filtry tłuszczowe - filtry metalowe, służące do wychwytywania tłuszczu powstającego w pomieszczeniach gastronomicznych. Najczęściej montowane są bezpośrednio za okapem.
Chłodnica - jest wymiennikiem stosowanym w centralach wentylacyjnych, klimakonwektorach, do schładzania powietrza wykorzystywane są czynniki chłodnicze.
Komora mieszania - do odzysku ciepła z powietrza wywiewnego stosuje się również recyrkulację, jest to zawracanie części powietrza wywiewanego i mieszanie go ze strumieniem powietrza nawiewanego. Proces ten realizowany jest poprzez tzw. Komorę mieszania. Komora mieszania jest to sekcja w centrali wyposażona w przepustnice regulacyjne umożliwiające doprowadzenie wymaganej ilości powietrza zewnętrznego. Pozostałą część powietrza stanowi powietrze recyrkulacyjne, które zawracane jest z części wywiewnej i nawiewnej wraz z powietrzem zewnętrznym.
Komora zraszania - jest to element centrali klimatyzacyjnej (wentylacyjnej). Znajdują się w nie dysze rozpylające wodę, nawilżając powietrze.
Lance parowe - służą do nawilżania powietrza nawiewnego za pomocą pary wodnej. Montowane są w przewodzie wentylacyjnym.
Przewody wentylacyjne - dzielą się na: prostokątne, rury Spiro oraz przyłączeniowe elastyczne.
Przewody mogą być izolowane - w celu tłumienia hałasu lub specjalnym materiałem ognioodpornym. Przewody wentylacyjne wykonuje się z blachy ocynkowanej (na specjalne zamówienie wykonuje sieje ze stali nierdzewnej lub w postaci ognioodpornej)
Nawiewniki - służą do nawiewania powietrza do pomieszczenia. Rozróżniamy następujące rodzaje: kratki nawiewne, anemostaty, nawiewniki szczelinowe, wirowe, wyporowe, stropy laminarne.
Skrzynki rozprężne - służą do zmniejszenia prędkości przepływu powietrza i jednoczesnej zamiany ciśnienia dynamicznego na ciśnienie statyczne. Zapewniają w ten sposób równomierny wypływ powietrza.
Przepustnice - są elementem regulacyjnym, służącym do ustalenia żądanego przepływu powietrza w przewodzie.
Klapy przeciwpożarowe - służą do odcinania ciągów wentylacji ogólnej w celu odizolowania strefy, w której wybuchł pożar.
Wentylatory - tłoczą powietrze i wytwarzają różnice ciśnień niezbędną do pokonywania oporów przepływu powietrza przez instalacje. Rozróżniamy wentylatory osiowe i promieniowe. Ze względu na wielkość wytwarzanego spiętrzenia wentylatory dzielą się na: niskociśnieniowe (Ap < 720 Pa) średniociśnieniowe (720 Pa<Ap<3600 Pa)i wysokociśnieniowe (Ap>3600 Pa). Ze względu na zastosowanie wentylatorów wyodrębniamy:
Krzywe charakterystyk pokazują wydajność przepływową wentylatora w zależności od zapotrzebowania na przyrost ciśnienia.
Charakterystyka instalacji pokazuje spadki ciśnienia w systemie w zależności od ilości przepływającego powietrza. Oczywiście parametry współpracy wentylatora i instalacji określa punkt przecięcia obu charakterystyk. Określa on ilość powietrza, jaką wentylator jest w stanie przetłoczyć przez daną instalację w jednostce czasu.
Zmiana oporów przepływu, która wyraża się zmianą spadku ciśnienia w instalacji, odpowiada nowej linii charakterystycznej i nowemu punktowi współpracy na charakterystyce wentylatora (przy założeniu, że prędkość wentylatora jest niezmienna).
Charakterystyki wentylatorów wyznaczane są przy pewnych założeniach odnośnie ukształtowania kanałów na wlocie i wylocie. Zakłada się, że na wlocie do wentylatora istnieje odcinek prosty o długości równej co najmniej jednej średnicy, a na wylocie - odcinek o długości trzech średnic.
Jeżeli podłączenia nie spełniają podanych warunków, dodatkowe straty ciśnienia mogą spowodować, że przepływ będzie mniejszy niż to wynika z diagramu. Efekt taki nazywa się stratą miejscową układu. Dla uniknięcia tego rodzaju strat, zaleca się przestrzeganie następujących zasad;
Na wlocie:
Na wylocie:
Krzywe charakterystyk pokazują wydajność przepływową wentylatora w zależności od zapotrzebowania na przyrost ciśnienia.
Wskaźnik mocy wentylatorów definiuje się jako stosunek mocy zużywanej przez wszystkie wentylatory w systemie wentylacji budynku do sumarycznego strumienia powietrza przepływającego przez budynek. Im niższa wartość wskaźnika, tym bardziej efektywny system wentylacji.
Zaleca się maksymalne wartości wskaźnika mocy wentylatorów SFPE dla nowych budynków publicznych 1,5, a dla systemów istniejących poddawanych renowacji i naprawom -wskaźnik 2.
Recyrkulacja powietrza - polega na zmieszaniu części powietrza wywiewanego z pomieszczenia z powietrzem zewnętrznym. Jest to najtańszy sposób odzysku energii, możliwy jedna do zastosowania tylko wówczas, gdy powietrze nie posiada toksycznych substancji. Przy stosowaniu recyrkulacji należy zachować pewien minimalny udział powietrza świeżego wynikający z warunków higienicznych. Minimalna ilość powietrza świeżego wynosi:
Regeneracja - polega na odzysku ciepła w obrotowym wymienniku z wypełnieniem – regeneratorze obrotowym. W zależności od właściwości materiału wypełnienia, możliwy jest odzysk tylko ciepła jawnego i utajonego (wilgoci), gdy wypełnienie właściwości sorpcyjne. W pierwszym przypadku jest to regenerator energii, w drugim entalpii. Uzyskiwana w praktyce skuteczność odzysku energii lub entalpii wynosi 80 -90%. Jest to najczęściej stosowany sposób odzysku ciepła z powietrza wywiewanego.