Nawilżanie powietrza w układach klimatyzacyjnych

Powietrze atmosferyczne jest mieszaniną składników gazowych suchych i pary wodnej i nazywane jest powietrzem wilgotnym.

Zawartość pary wodnej w tym powietrzu jest wielkością zmienną i waha się od prawie zera do kilku procent udziału masowego. Zawartość pary wodnej w powietrzu maleje wraz ze spadkiem temperatury i ciśnienia atmosferycznego. Osobliwością powietrza wilgotnego, w odróżnieniu od innych mieszanin gazowych, jest ograniczona zawartość pary wodnej w danej objętości roztworu. Masa pary wodnej w powietrzu nie może przekroczyć ściśle określonej dla danego ciśnienia i temperatury wartości maksymalnej. Stan ten nazywamy stanem nasycenia, zaś odpowiadające temu stanowi ciśnienie składnikowe pary wodnej — ciśnieniem nasycenia.

Dalsze doprowadzanie pary wodnej powoduje wykraplanie i powstawanie mgły. Główne parametry określające ilość pary wodnej powietrzu to wilgotność bezwzględna i wilgotność względna. Wilgotność bezwzględna powietrza jest stosunkiem masy pary do objętości powietrza wilgotnego, czyli jest gęstością pary wodnej przy jej ciśnieniu składnikowym i temperaturze powietrza wilgotnego. Wilgotność względna powietrza jest stosunkiem wilgotności bezwzględnej do maksymalnej wilgotności bezwzględnej dla tej samej temperatury. Inaczej mówiąc, wilgotność względną powietrza można zdefiniować jako stosunek masy pary rzeczywiście znajdującej się w powietrzu w danej objętości do maksymalnej masy pary w tej samej objętości, przy stałym ciśnieniu i temperaturze, bądź jako stosunek ciśnienia składnikowego pary do ciśnienia nasycenia w tych samych warunkach. Z praktycznego punktu widzenia wilgotność względna jest istotniejszym parametrem od wilgotności bezwzględnej. Wilgotność względna jest dla nas odczuwalna oraz ma wpływ nasze otoczenie.

Autor: Zbigniew CEBULSKI

Źródło: Chłodnictwo&Klimatyzacja 10/2011