R417A/R417B/R422D/R438A jako zamienniki R22

Jednym z powodów opracowania tych czynników było dążenie do otrzymania bezchlorowego czynnika (ODP = 0), umożliwiającego łatwe zastąpienie R22 w istniejących urządze­niach chłodniczych.

 R417A wprowadzono na rynek kilka lat temu pod nazwą handlową ISCEON MO59 (produkt firmy DuPont). Ten zamiennik czynnika R22 składa się z R125, R134a i R600 i pod tym względem różni się znacznie np.od mieszaniny R407C zawierającej dużą ilość R32. Tymczasem pojawił się kolejny czynnik pod nazwą handlową SOLKANE 22L (producent Solvay), oparty na identycznych składnikach, ale o wyższej zawartości R125 i oznaczony wg ASHRAE jako R417B. Z powodu niewielkiej zawartości R134a, jednostkowa wydajność chłodnicza objętościowa i ciśnienie nasycenia tego czynnika przyjmują wartości wyższe niż dla R417A. Fakt ten skutkuje różnicami w efek­tywności i w parametrach pracy obiegu.

To samo odnosi się do kolejnej mieszaniny opartej na tych samych głównych składnikach, ale posiadającej domieszkę R600a. Jest ofero­wana pod nazwą handlową ISCEON MO29 (producent DuPont) i oznaczona jako R422D w kodzie ASHRAE.

W 2009 roku został wprowadzony czynnik o nazwie handlowej ISCEON MO99 (produ­cent DuPont), również należący do kategorii mieszanin typu HFC/HC i oznaczony jako R438A w kodzie ASHRAE. Czynnik ten został przezna­czony do układów o wyższych temperaturach krytycznych w obiegu chłodniczym, mających zastosowanie na obszarach o gorącym klimacie. Jego podstawowe składniki to: R32, R125, R34a, R600 i R601a.

Podobnie jak R407C, wszystkie cztery zamienniki są mieszaninami zeotropowymi, charaktery­zującymi się mniej lub bardziej znaczącym poślizgiem temperaturowym. Zatem korzystanie z nich podlega takim samym uwarunkowaniom, jak w przypadku R407C. Pomimo zbliżonej wydajności chłodniczej, mie­szaniny te różnią się bardzo pod względem własności termodynamicznych i warunków transportu oleju. Duży udział R125 w mieszani­nach R417A/B i w R422D skutkuje większym niż dla R407C masowym natężeniem przepływu, niższą temperaturą tłoczenia i stosunkowo wysokim ciepłem przegrzania. Różnice te su­gerują inne kierunki optymalizacji elementów układu, wskazują też na zasadność wykorzy­stania regeneracyjnego wymiennika ciepła. Chociaż w mieszaninach tych dominują skład­niki typu HFC, to mogą one do pewnego stopnia współpracować z tradycyjnymi olejami mineralnymi, gdyż dodatek węglowodoru polepsza rozpuszczalność tych substancji. W przypadku krążenia dużej ilości środka smarnego w instalacji lub dużej ilości cieczy w zbiorniku istnieje jednak groźba zalegania oleju w elementach układu.

Opracowanie na podstawie Raportu BITZER Czynniki Chłodnicze - wydanie 16.