Centrale wentylacyjne duże i małe
Aby zrozumieć zasadę działania układu instalacji wentylacji, dobrze jest poznać elementy wyposażenia, które służą do rozprowadzenia powietrza w budynku i odprowadzenia go na zewnątrz.
Centrala wentylacyjna, czyli główny mechanizm instalacji wentylacji mechanicznej. Urządzenie składa się z sekcji nawiewnej i wywiewnej oraz systemu automatycznej regulacji. Przepływ powietrza w instalacji jest realizowany za pomocą wentylatorów nawiewnych i wywiewnych, które tłoczą powietrze lub je wyciągają. Na wlocie i wylocie z centrali montuje się przepustnice, które zamykają przepływ powietrza w momencie wyłączenia się wentylatorów. Ochronę przed zanieczyszczeniami stanowią filtry, a przed hałasem tłumiki.
Centrale wentylacyjne w pigułce
Ilość powietrza wentylacyjnego zależy od rodzaju wentylowanych pomieszczeń oraz wymaganej intensywności ich przewietrzania. Odpowiednia krotność wymian powietrza w danym pomieszczeniu, w zależności od jego przeznaczenia jest określona w normach. Oznacza ona, ile razy w ciągu godziny powietrze zostanie wymienione w całej kubaturze pomieszczenia. Sumą wszystkich strumieni powietrza rozprowadzanych po budynku w obrębie jednego układu jest ilość powietrza, na którą dobiera się centralę wentylacyjną. Oprócz tego, przy jej doborze uwzględnia się opory przepływu powietrza, które wentylatory muszą pokonać, aby doprowadzić i odprowadzić powietrze ze wszystkich pomieszczeń w odpowiedniej ilości. W budynkach o niewielkiej kubaturze, ilości i rodzajów pomieszczeń projektuje się jedną centralę, która obsługuje pojedynczą instalację lub kilka mniejszych. Zwykle w niewielkich budynkach centrale podwiesza się lub stawia w pomieszczeniach gospodarczych i nie ma konieczności wydzielenia odrębnego pomieszczenia wentylatorni. W budynkach o dużych kubaturach, specjalnych wymaganiach lub wielopiętrowych stosuje się klika, a nawet kilkanaście działających równocześnie układów. Wtedy niezbędne jest wydzielenie pomieszczenia wentylatorni w budynku lub posadowienia central na dachu.
Obróbka powietrza w centrali wentylacyjnej
W układach wentylacji stosuje się trzy typy nagrzewnic. Czynnik, dzięki któremu podnosi się temperaturę powietrza nawiewanego to woda grzewcza (najczęściej stosowana), prąd lub rzadziej para wodna. W zależności od wybranego typu nagrzewnice różnią się budową oraz kosztami eksploatacyjnymi. W centralach klimatyzacyjnych do schładzania powietrza wykorzystuje się chłodnice. Czynnikiem chłodzącym jest woda, woda z domieszką glikolu lub freon.
Odzysk ciepła
Obecnie najczęściej stosowaną metodą odzysku ciepła jest jego bezpośredni odbiór z powietrza wywiewanego z pomieszczeń. Ciepło zostaje przekazane w wymienniku do strumienia powietrza nawiewanego. Dzięki temu powietrze jest wstępnie ogrzewane. Później kierowane jest do nagrzewnicy, dogrzane do zadanej temperatury i transportowane do pomieszczeń. Odzysk energii jest różny w zależności od wybranego rodzaju rekuperatora. Najczęściej stosuje się rekuperatory krzyżowe i obrotowe (rotacyjne). W obu przypadkach stosuje się filtry przed wymiennikiem ciepła w celu jego ochrony.
Ochrona przed zanieczyszczeniem
Ważnym zagadnieniem w instalacji wentylacji jest filtracja powietrza, czyli oczyszczanie powietrza nawiewanego do pomieszczeń oraz ochrona wymiennika i wentylatorów przed zanieczyszczeniem. W tym celu stosuje się filtry powietrza. Filtry dzielą się na klasy zgodne z normą europejską PN–EN 779 oraz PN-EN 1822. Wyróżnione są w nich filtry zgrubne, pośrednie oraz dokładne. W centralach wentylacyjnych standardem są filtry klasy F5 lub F7. Im wymagania higieniczne są wyższe, tym stosuje się lepsze filtry o klasie F8 czy F9. W budynkach o najwyższych wymaganiach pod względem czystości powietrza instalacje wyposaża się w wysokoskuteczne filtry HEPA. Należy jednak pamiętać o wymianie lub czyszczeniu filtrów, gdy są zanieczyszczone. Obecnie centrale są wyposażane w sterowniki, które to sygnalizują. Zabrudzenia filtrów powodują brak skutecznej filtracji, wzrost oporów przepływu powietrza oraz możliwość uszkodzenia urządzeń (wymienników czy wentylatorów)
Ochrona przed hałasem
Układ wentylacji mechanicznej generuje wysoki poziom dźwięku. Emisja hałasu odbywa się do atmosfery, ale przenosi się także poprzez instalację do pomieszczeń wentylowanych. W celu ich ochrony stosuje się tłumiki akustyczne. Powinny być montowane możliwie blisko źródła hałasu, czyli wentylatorów i central wentylacyjnych. Stosuje się tłumiki akustyczne wbudowane w jednostkę centrali, jako blok lub jako oddzielne wyposażenie instalacji. Przy dużych wymaganiach akustycznych stosuje się dodatkowe tłumiki umieszczone bezpośrednio przed nawiewnikami. Tłumiki akustyczne w instalacjach wentylacyjnych są przystosowane do montażu w pionie lub poziomie, na przewodach okrągłych (z obudową tłumiącą) i prostokątnych (z kulisami)
Pogłębiaj swoją wiedzę, czytaj poradniki
Opracowanie Redakcja (W.W.).
Materiał objęty prawem autorskim. Publikacja w części lub w całości wyłącznie za zgodą redakcji portalu www.klimatyzacja.pl
