Odpowiadają za to systemy chłodzenia, których sercem są agregaty wody lodowej czyli chillery. W tej dziedzinie również obserwujemy postęp technologiczny, którego wynikiem jest zarówno oszczędność energii wykorzystywanej do tworzenia i utrzymania lodu, jak i wykorzystanie tzw. ciepła odpadowego.
Chillery wykorzystywany do lodowisk – zasada działania i specyfika
Na lodowiskach najczęściej stosowaną technologią chłodniczą jest system pośredni. W jego skład wchodzą co najmniej dwa oddzielne obiegi. W pierwszym krąży główny czynnik chłodniczy, taki jak np. amoniak czy freon. Za pośrednictwem parownika chłodzi on czynnik wtórny, który wykorzystywany jest do przenoszenia ciepła z chłodzonego obiektu do skraplacza, gdzie zostaje ono odprowadzone do otoczenia, bądź wykorzystane np. do ogrzewania budynku. Systemy pośrednie z obiegami wtórnymi stosuje się obiektach z długimi instalacjami, wymagających dużej wydajności chłodniczej. A także w domowych pompach ciepła czy klimatyzatorach typu monoblok. Sercem systemu chłodzenia jest chiller (schładzacz, agregat wody lodowej). W skład tego urządzenia wchodzą następujące podzespoły: kompresor (sprężarka), parownik, skraplacz, zawór rozprężny oraz cyrkulacyjna pompa wody. Urządzenie to wykorzystuje cykl chłodniczy, podobnie jak domowa lodówka. Czynnik chłodniczy w postaci gazowej pod niskim ciśnieniem zostaje sprężony w kompresorze, co powoduje podniesienie jego temperatury i płynie do skraplacza. Tam sprężony gorący gaz oddaje ciepło do powietrza na zewnątrz i przechodzi w postać przechłodzonej cieczy pod wysokim ciśnieniem. Przechodzi ona przez zawór rozprężny, który zmniejsza jej ciśnienie i temperaturę poniżej temperatury chłodzonej wody. Taki zimny, rozprężony ciekły czynnik chłodniczy płynie do parownika, gdzie pochłania ciepło z chłodzonej wody, przechodząc w rozprężony stan gazowy. Następnie wraca do sprężarki i cały cykl rozpoczyna się od nowa. Jako czynnik chłodniczy stosowany jest amoniak, dwutlenek węgla, organiczne związki fluoru lub propan. Natomiast czynnikiem przenoszącym ciepło jest zwykle wodny roztwór glikolu, który zamarza w temperaturach poniżej °C (w stężeniu 50% nawet -38°C). Krąży on pomiędzy chillerem, a rurami ułożonymi w betonie pod powierzchnią lodowiska, które odpowiadają za obniżenie temperatury powierzchni, w celu utworzenia tafli lodu i jej utrzymania, niezależnie od temperatury otoczenia. Obieg ten jest wymuszany za pomocą pomp. Duże znaczenie w przypadku lodowisk ma zarządzanie temperaturą. Odpowiedni poślizg łyżew zapewnia temperatura lodu mieszcząca w przedziale -2°C...-8; przeważnie jest to ok. -4°C Moce chłodnicze specjalistycznych agregatów do chłodzenia lodowisk, przypominających chillery przemysłowe, standardowo powinny wynosić 200...250 W/m2 powierzchni, jednak w przypadku dla obiektów o znacznej powierzchni lub znajdujących się w cieplejszych regionach, może być wymagana jeszcze większa wartość. Powierzchnia tafli lodowiska do hokeja wynosi około 1600 m2. Do jej utworzenia potrzeba 45 - 57 m3 wody, zaś grubość warstwy lodu mieści się w granicach od 19 do 38 mm.
Innowacje w dziedzinie chillerów dla lodowisk
Pogłębiaj swoją wiedzę, czytaj poradniki
Opracowanie redakcja : (T.H.)
Materiał objęty prawem autorskim. Publikacja w części lub w całości wyłącznie za zgodą redakcji portalu www.klimatyzacja.pl