Promieniowanie podczerwone
Promieniowanie podczerwone to promieniowanie elektromagnetyczne o długości fal pomiędzy światłem widzialnym, a falami radiowymi
Oznacza to zakres od 780 nm do 1 mm.
Każde ciało o temperaturze większej od zera bezwzględnego emituje promieniowanie cieplne (zobacz ciało doskonale czarne). Już w temperaturze kilku kelwinów ciała emitują promieniowanie elektromagnetyczne w zakresie dalekiej podczerwieni, ciała o temperaturze pokojowej emitują najwięcej promieniowania o długości fali rzędu 10 μm. Przedmioty cieplejsze emitują więcej promieniowania i o mniejszej długości, co pozwala na ich łatwe wykrycie.
O historii promieniowania
W połowie XIX w. Gustav Kirchhoff sformułował prawo promieniowania. Prawo to mówi, że zdolność emisyjna ciała będącego w równowadze termodynamicznej zależy wyłącznie od jego temperatury. Następnie Jozef Stefan i Ludwig Boltzmann opisali moc wypromieniowywaną przez ciało doskonale czarne o określonej temperaturze zależnością:
Φc = σT4
gdzie:
Φc– strumień energii wypromieniowywany w kierunku prostopadłym do powierzchni ciała doskonale czarnego [W/m2],
σ – stała Stefana–Boltzmanna,
T – temperatura [K].
W 1900 roku prawo promieniowania zostało opisane przez Maksa Plancka. Prawo przedstawia rozkład długości fal promieniowania cieplnego. Każde ciało o temperaturze wyższej od 0 K jest źródłem promieniowania. W rzeczywistych warunkach promieniowanie to jednak nie w pełni podlega ogólnym prawom określonym dla ciała doskonale czarnego m.in. na skutek zjawisk absorpcji i odbicia.
Termowizja to proces obrazowania w paśmie średniej podczerwieni. Pozwala on na rejestrację promieniowania cieplnego emitowanego przez ciała fizyczne w przedziale temperatur spotykanych w warunkach codziennych, bez konieczności oświetlania ich zewnętrznym źródłem światła.
Opracowanie redakcja www.klimatyzacja.pl, www.ogrzewnictwo.pl [AJ]
Materiał objęty prawem autorskim. Publikacja w części lub w całości wyłącznie za zgodą redakcji.
