Na rynku dostępne są różnego rodzaju jednostki wewnętrzne o odmiennych typach rozdziału powietrza. Jednostki wewnętrzne klimatyzacji można montować w dowolnym miejscu na ścianie. W przypadku klimatyzatorów, które czerpią powietrze przez górną część obudowy, należy jednak zachować pewne minimalne odległości podczas instalacji jednostki wewnętrznej ściennej, które wynoszą:
Odmianą parownika wewnętrznego ściennego są urządzenia przysufitowe, które zapewniają rozprowadzenie strumienia powietrza pod sufitem o dalszym zasięgu. Jednostki wewnętrzne, w niektórych przypadkach, można również montować pod parapetem okiennym, jeżeli w tym miejscu nie znajduje się grzejnik lub kaloryfer. W przypadku klimatyzatorów kasetonowych oraz kanałowych instalacja przebiega zazwyczaj w przestrzeni nad sufitem podwieszanym (sztuczny sufit montowany poniżej stropu). Klimatyzatory wewnętrzne kanałowe często instalowane są również poza pomieszczeniem docelowym. Zazwyczaj są to pomieszczenia techniczne lub strych budynku, gdzie jednostka wewnętrzna dostarcza chłodzonego powietrza do wnętrza użytkowych za pomocą rur.
Jednostka wewnętrzna klimatyzacji powinna być zainstalowana w takim miejscu, aby cyrkulacja powietrza w pomieszczeniu była swobodna. Błędem jest zasłanianie klimatyzatora meblami, zasłonami lub innym tego typu wyposażeniem, które w znaczący sposób ogranicza obieg powietrza w pomieszczeniu. Podczas instalowania parownika w konkretnym miejscu warto pamiętać o tym, aby strumień chłodnego powietrza nie był bezpośrednio skierowany na osoby przebywające w klimatyzowanym pomieszczeniu. Zapobiegnie to wywołaniu u użytkowników nieprzyjemnego uczucia nadmiernego chłodu, przeciągu i ogólnego dyskomfortu. Trzeba pamiętać również o tym, by nie montować jednostki wewnętrznej zbyt blisko miejsc przeznaczonych do pracy czy też odpoczynku. Jednostka wewnętrzna, pomimo zastosowania najnowszych technologii oraz rozwiązań technicznych, generuje pewien poziom hałasu, który na dłuższą metę może być uciążliwy.