Izolacja termiczna instalacji sanitarnych w aspekcie HVAC

Izolacja termiczna instalacji sanitarnych

Zadaniem izolacji termicznej instalacji sanitarnych jest ograniczenie strat energii cieplnej lub chłodniczej. Straty te pojawiają się wskutek różnicy temperatury otoczenia oraz medium w instalacji (względnie temp. powierzchni rury). Ważnym aspektem jest też ochrona instalacji przed kondensacją powierzchniową pary wodnej, która występuje, gdy temperatura powierzchni rur jest niższa od temperatury punktu rosy powietrza w otoczeniu.

W zależności od przyczyn stosowania izolacji technicznej dobierana jest ona technicznie i technologicznie w celu spełnienia swojej funkcji. Motywy stosowania izolacji technicznej mogą być następujące:

  • technologiczne,
  • zabezpieczenie procesów,
  • ochrona obiektów,
  • rynkowe,
  • oszczędność energii,
  • efektywność energetyczna,
  • bezpieczeństwo,
  • ochrona przed bezpośrednim kontaktem.


Materiały izolacyjne i zakres ich stosowania

Izolacja techniczna jest stosowana w różnych dziedzinach budownictwa i przemysłu, co obrazuje rys. 2. W tej publikacji zajmiemy się jednak wyłącznie izolacją techniczną instalacji. W tym zakresie, podobnie jak w pozostałych, do wykonywania izolacji wykorzystywane są rozmaite materiały izolacyjne, które powinny być dobierane do konkretnego przeznaczenia oraz warunków temperaturowych (rys. 3). Oprócz odpowiednich właściwości cieplnych powinny się one charakteryzować także specyficznymi cechami. Warto np. pamiętać, że gdy wartość temperatury znajduje się poniżej punktu rosy, istotne jest, aby materiały izolacyjne były paroszczelne, czyli aby para wodna nie penetrowała ich struktury. Jeśli temperatura ma wysokie wartości, oczywistą cechą materiałów izolacyjnych powinna być ich niepalność.



Dobór izolacji według prawa

Podstawowym aktem prawnym zawierającym wytyczne dotyczące stosowania izolacji cieplnej jest rozporządzenie ministra infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie [1]. Nowe zapisy wprowadzone do rozporządzenia zmianą z 6 listopada 2008 r. [2], a obowiązujące od 1 stycznia 2009 r., spowodowały pewne trudności w interpretacji uregulowań. W przepisach tych zamieszczono informacje na temat wymaganych minimalnych grubości izolacji cieplnej przewodów rozdzielczych i komponentów w instalacjach centralnego ogrzewania, ciepłej wody użytkowej, instalacji chłodu i ogrzewania powietrznego. Dokładne parametry określone zostały w Załączniku nr 2 „Wymagania izolacyjności cieplnej i inne wymagania związane z oszczędnością energii” dla materiału przy współczynniku lambda < 0,035 [W/(mK)], co prezentuje tabela 1.

Na czym polega problem? – Otóż w normie branżowej PN-B-02421:2000 [3] również zamieszczono wymagania odnośnie do minimalnej grubości izolacji cieplnej, tyle że w pewnej części są one rozbieżne z zapisami w rozporządzeniu. Oczywiście rozporządzenie ministra infrastruktury jest nadrzędnym aktem prawnym, zatem wymagania w nim zawarte mają pierwszorzędne znaczenie, jednak w treści rozporządzenia, podobnie jak we wcześniejszych jego wersjach, przywołana została norma PN-B-02421.

Maciej Danielak.