Skraplacz w układzie klimatyzacji samochodowej
W układzie klimatyzacji samochodowej skraplacz służy przekazaniu do otoczenia ciepła, jakie czynnik chłodniczy przejął w parowniku i zyskał podczas sprężania. Podczas przepływu przez skraplacz para czynnika chłodniczego ulega stopniowo skropleniu.
W klimatyzacji samochodowej stosuje się zazwyczaj skraplacze chłodzone powietrzem, zbudowane z miedzi bądź aluminium. Budowę skraplacza tworzą rurki o przekroju okrągłym bądź owalnym, wyposażone w system żeber, tworzący zwartą konstrukcję. Najskuteczniejszą wymianę ciepła zapewnia największa powierzchnia zewnętrzna skraplacza przy najmniejszej prędkości przepływu powietrza chłodzącego.
BUDOWA SKRAPLACZA
Najpopularniejsze skraplacze składają się z wielu równoległych aluminiowych rurek, przez które przepływa czynnik chłodniczy w tym samym kierunku. Pomiędzy rurkami znajdują się aluminiowe żebra, poprzez które odbywa się wymiana ciepła z powietrzem chłodzącym. Na ściankach bocznych krańcowych montowane są kolanka. Celem tego elementu jest kierowanie czynnika chłodniczego do kolejnych partii równoległych przewodów rurowych. Pozwala to do uzyskania 30-40% skuteczniejszej wymiany ciepła niż w przypadku skraplacza ożebrowanego rurkami.
Od czego zależy prędkość przepływu czynnika przez skraplacz?
Prędkość przepływu czynnika przez skraplacz jest zależna od wielu czynników, między innymi prędkości jazdy pojazdem, pracy wentylatora silnika, pracy wentylatora skraplacza. Pojazdy często posiadają dodatkowy wentylator, który wytwarza niezbędny strumień powietrza. Przeważnie włączenie klimatyzacji wiąże się z równoczesnym włączeniem wentylatora.
Miejsce zamontowania skraplacza
Umiejscowienie skraplacza znajduje się przed chłodnicą wodną, by strumień powietrza wywołany ruchem pojazdu do przodu mógł całkowicie oddziaływać na tenże element.
Opracowanie redakcja www.klimatyzacja.pl, www.ogrzewnictwo.pl [AJ]
